Τα παπούτσια

Περπατάς στην αγορά, χαζεύεις τις βιτρίνες, ψάχνεις για παπούτσια.
Έχεις ήδη περάσει πολλές, πριν απ' αυτή που στέκεσαι τώρα. 
Το μάτι σου έχει τραβήξει ένα συγκεκριμένο ζευγάρι. Στέκεσαι και το κοιτάς. Κοιτάς και τα δίπλα, τα γύρω γύρω, συγκρίνεις. Τα μάτια σου όμως συνέχεια ξαναγυρνούν στο πρώτο, αυτό που σε τράβηξε από την πρώτη στιγμή. Σιγουρεύεσαι πως είναι το μόνο που σου αρέσει - απ' όσα κι αν είδες - μέχρι τώρα. Αυτό που μένει πια είναι να το δοκιμάσεις.
Μπαίνεις, το ζητάς, πρόθυμα σου το δίνουν.
Φοράς το δεξί - τέλεια εφαρμογή.
Φοράς το αριστερό - είναι σαν τα παπούτσια αυτά να φτιάχτηκαν για σένα.
Σηκώνεσαι, κάνεις μερικά βήματα, κοιτάς στον καθρέφτη. Χαμογελάς. Ναι, σ' αρέσουν και σου ταιριάζουν απόλυτα.
Μέσα σ' αυτά αισθάνεσαι τα πόδια σου άνετα... και ασφαλή... και όμορφα.
Τα βγάζεις κι ετοιμάζεσαι να προχωρήσεις στο ταμείο και τότε...
Τότε μια σκέψη σου περνάει απ' το μυαλό και σε σταματάει.
Μια περιέργεια σε πιάνει ξαφνικά - και μια αμφιβολία - και η αίσθηση πως η τύχη σήμερα είναι με το μέρος σου.
Η σκέψη πως "πρέπει - οπωσδήποτε - να ρίξεις μια ματιά και παρακάτω" έρχεται και καρφώνεται στο μυαλό σου.
Τ' αφήνεις λοιπόν και φεύγεις. Σκέφτεσαι πως αν δεν βρεις κάτι καλύτερο θα ξαναγυρίσεις.
Προχωράς - κοιτάς - ψάχνεις - δοκιμάζεις. 
Άλλο - κι άλλο ένα - κι ένα ακόμη - και τέταρτο - και πέμπτο.
Τίποτα.
Κανένα δεν είναι σαν τα πρώτα.
Μετανιώνεις - γυρνάς γρήγορα προς τα πίσω. Σκέφτεσαι, τώρα, πως έπρεπε να τα είχες πάρει. Φτάνεις στη βιτρίνα που τα είχες δει, μα δεν τα βλέπεις.
Μπαίνεις και ρωτάς - σου απαντούν πως λυπούνται, αλλά δεν τα έχουν πια. Ήταν το τελευταίο ζευγάρι.
Κρίμα...........

(Αλήθεια... πόσες φορές σου έχει τύχει?...)

"Rose Shoes Sept 2011" by Christopher D. Craig
http://dagan12.deviantart.com