Τελευταίο Πορτρέτο

Πήρα της θάλασσας γαλάζιο,
την πορφύρα τ' ουρανού,
της νύχτας βελουδένιο μαύρο,
το χλωμό του φεγγαριού.
Και ζωγράφισα εσένα
σαν μαντόνα σοβαρή
με μια θλίψη μες στο βλέμμα
κι ένα ανείπωτο γιατί.

Πες μου, έρωτα στερνέ μου,
ποιών αγγέλων οι φωνές
σε μαγεύουνε και φεύγεις
στου ονείρου τις τροχιές;
Ποιών ανέμων η ανάσα
σου χαϊδεύει τα μαλλιά 
και ποια αγάπη - αχ Χριστέ μου! -
σου ζεσταίνει την καρδιά;

Πήρα της θάλασσας το κύμα,
την αντάρα τ' ουρανού,
το σκοτάδι από τη νύχτα,
την έκλειψη του φεγγαριού.
Και ζωγράφισα εμένα
- μια σκιά μες στις σκιές -
μόνος να περιπλανιέμαι ως της γης τις εσχατιές...
Μόνος να περιπλανιέμαι μες της γης τις ερημιές.

Μ' έναν πόνο - μόνο φίλο -
να μου καίει τα σωθικά.
Η μαντόνα που λατρεύω
σ' άλλονε γλυκογελά.

"Ariel" by Max Gasparini
http://www.celesteprize.com/maxgasparini