8.47΄ μ.μ.
Το σκοτάδι διακόπτουν οι φευγαλέες λάμψεις από την αντανάκλαση των προβολέων πάνω στα κλειστά τζάμια.Μια σιωπή, σαν σφουγγάρι, μοιάζει να ρουφά κάθε ήχο κάνοντας το - σχεδόν ανεπαίσθητο - βουητό του ανεμιστήρα να μοιάζει με εκκωφαντικό μουρμουρητό, που σιγά σιγά και ύπουλα, συντονισμένο στις συχνότητες που εκπέμπει το ρυθμικό και επαναλαμβανόμενο ντουπ-ντουπ-ντουπ που κάνει το αίμα σφυροκοπώντας την καρδιά, καταλαμβάνει το σώμα ολόκληρο αποδομώντας το, κουρελιάζοντας κάθε νευρικό κύτταρο κι αφήνοντας στη θέση του μια ζωντανή φρίκη - έτοιμη κι αυτή να σωριαστεί, σε εκατομμύρια κόκκους πεθαμένης θέλησης, από λεπτό σε λεπτό.
Το χέρι, ανεξέλεγκτα τρεμάμενο, έχει μείνει μετέωρο πάνω από το μικρό, γυαλιστερό κουμπί, που μοιάζει τώρα να συγκεντρώνει στην μικρή ύπαρξή του κάθε τι που υπήρξε ή θα υπάρξει ποτέ σημαντικό και να αποτελεί το αδιαμφισβήτητο κέντρο ολόκληρου εκείνου του χώρου.
Και ύστερα, ξαφνικά, σπρωγμένο λες από κάποια αόρατη κι εξώκοσμη δύναμη, με ένα σχεδόν βίαιο τίναγμα πέφτει πάνω στην στρογγυλή και λεία προεξοχή, αναγκάζοντάς την αποφασιστικά να υποχωρήσει προς τα μέσα, μέχρι να ακουστεί το χαρακτηριστικό και γνώριμο εκείνο "κλικ" που σήμαινε την ενεργοποίηση της συσκευής.
Μια απότομη λάμψη ξεπήδησε σαν αλαφιασμένη μαζί με ένα συνονθύλευμα από άγνωστες φωνές, πλημμυρίζοντας με ήχους και φως κάθε γωνιά του δωματίου.
Ο θάνατος χιλιάδων άλλων θα τον έκανε κι απόψε να ξεχάσει τον δικό του.
Επιτέλους!... είχε καταφέρει να ανάψει την TV.
TV Terror by s-caruso
http://s-caruso.deviantart.com/art/TV-Terror-137787827
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου