Να ξέρεις...

Όταν ακούς τον άνεμο
να περπατάει στις στέγες,
το όνομά μου φώναξε
και θα 'ρθω μυστικά.
Του έρωτα και της ζωής 
θα φέρω τις κορδέλες
να βάλω στα παράθυρα
που μείνανε κλειστά.

Κι όταν ανοίξουνε στο φως και στην ημέρα,
σαν τα μπουμπούκια που η Άνοιξη ακουμπά,
σαν μουσική από τσιγγάνικη φλογέρα
εγώ θα τρέξω και θα φύγω μακριά.

Τα όνειρά μου τα κάνω κομπολόγια.
Τις αγάπες μου τις κάνω φυλαχτά.
Τους πόθους μου κεντάω σε σεντόνια,
τα πάθη μου τα καίω στη φωτιά.
Τις λύπες μου ο άνεμος τις παίρνει.
Οι χαρές μου αρμενίζουν στ' ανοιχτά.
Μα απ' τους καημούς μου πάντα κάποιος θα ξεμένει,
σαν αγκαθάκι από τριανταφυλλιά.

Κι όταν η καρδιά μου το προστάζει,
της τρέλας γεννάω τα παιδιά.
Από τον κόσμο αυτόν που είναι μία πλάνη
κρατάω μοναχά την ομορφιά.

Η σκέψη μου στο άπειρο καλπάζει.
Η ζωή μου θα 'ναι πάντα μια σταλιά...
μα η ψυχή μου πάντοτε μεγάλη
κι ο θάνατός μου μόνο μια φορά...

Θα είναι μόνο μια φορά!

"Crescendo II" by Mark Spain
http://www.libertygalleries.com/contents/en-uk/d72_mark_spain_art.html